Graphic Design Post #1: Prologue, Tourism & ComTech.

Matagal ko na ding kaibigan sa pangarap si Adobe Photoshop (pati yung flash drive ko). Una yata akong nagkaroon nito nung 3rd year pa (4-5 years ago?) galing sa ate ko, Adobe Photoshop 7.0 pa nga yun e. Routinal pa nga 'pag nagsisimula e. Ang una ko munang gagawin, i-install ko yung Photoshop sa computer (since lagi pa ako nung sa comp shop, hehehe). Tapos 'pag na-install na, tsaka ko naman ililipat yung crack nun para walang expiration chuba. Mautak ako e. Tapos install din ng mga fonts na gagamitin...and voila! Start na yun. Sa ngayon, yung ginagamit ko ay Adobe Photoshop CS3 Portable. Tingin ko hindi ko naman na kailangang mag-upgrade pa ng latest version (CS5 na yata yung pinakabago e). Sapat na 'to para sa 'kin, basic tools lang naman kailangan ko. Tsaka portable version 'to no, no need to install and i-crack. Ayos. :)

Matagal na din akong gumagawa ng graphic design sa Adobe Photoshop, specifically para sa t-shirt. Experiment experiment lang sa una. Kung anong design yung nai-integrate sa isip ko, mino-mortalize ko thru Photoshop. So far marami na akong nagawang designs (karamihan dito ay pinapagawa lang, hehe).

Note: Click image to enlarge.

#1: COMTECH. Recently lang 'to. Pinapagawa/Pinapa-polish ni Justin (friend, classmate). Para daw sa organization shirt nila. May binigay siyang image nung una na iisipan ko ng design sa likod. Hanggang sa i-reset yung design pati layout, at ito nga yung finished (?) product. Medyo wala pa akong idea kung pa'no imo-mortalize yung design na 'to nung time na ginagawa ko 'to. Subject to change pa yata. Royalty: none pa (sob)

#2: TOURISM: Recently lang din. Pinapagawa naman ni Jany Vi (friend and classmate din). Para din sa organizational shirt ng course nila. May TF naman daw so kinagat ko siyempre. Start from scratch ko rin 'to ginawa. Ilang araw ko rin inisip yung magiging layout nito. Mga 2 hours ko din 'to trinabaho (sa comshop pa). So far eto yung proudest design ko, kahit pa na-realized kong parang pang-detergent brand yung logo/layout niya (ex.: Zonrox). Hehehe :D Royalty: Sabi naman niya meron naman. Pero so far, wala pa akong natatanggap (sob)

Joker: If you are good at something, never do it for FREE.

Sabagay. Andami ko na ring nagawang mga bagay na ni-take for granted lang financially (o kahit parang equivalent royalty baga) ng mga humingi sa 'kin ng tulong: pa-edit ng video, pagawa ng logo, pa-layout ng t-shirt, etc. Ilang taon na ding ganito. Ilang taon na ding lumipas. Kung dati e pwedeng 'thank you' lang yung bayad, siyempre ngayong malaki na kami dapat kung ano yung pinagpaguran mo dapat ganun din yung 'ibabayad' sayo. Ay basta. Wala lang na naman, parang lagi ko na yatang pinapalampas na lang. Tapos kinalaunan maiinis din ako kasi hindi man lang ako kumibo etcetera etcetera. Siyempre kasi friend mo, etc. Tsaka kasi kumbaga passion mo na siya e. Love of labor ba.

Ay ewan. Siguro hihigpitan ko na bale ngayon kahit papaano. Kaya hindi ako umaasenso e.

Bugso ng Damdamin #3: Pera Pera, Burnout.

Sandwich - Pera Pera from Marie Jamora on Vimeo.

Ayun. Nakakalumbay na naman ang mga nakaraang araw. Ewan ba. Lagi na lang ganito. Actually mala-routine na nga araw araw e. Lagi lang sa bahay: gising ng tanghali, tulog sa hapon (optional), kain, tunganga, tapos puyat sa madaling araw. Mag-iisang buwan na ngang ganito e. Gusto ko na talagang mag-apply ng trabaho, kesa namang tambay lang ako lagi sa bahay. Para akong nakakulong. Kapag walang pera, hindi rin makakalabas ng bahay. Mag-aapat na buwan na nang ganito e.

Alam mo yun? Makakagawa naman ako ng makabuluhang mga bagay basta meron lang pera e. Yeah. PERA. Andami kong mga naiisip na gawin, pera lang ang kulang. Gusto kong magkaroon ng bike, kumain nang maraming marami para tumaba na ako, etcetera etcetera. Sa totoo nga lang e may naipon nga ako nung nagtrabaho ako dati bilang salesboy (o bantay ng pwesto, basta ganun). Halos isang taon ko ring napag-ipunan yun, pang-college ko. Kaso hawak hawak ni Mama yung inipon ko, para hindi ko daw magastos. Sabagay din naman. Kaya ayun. Wala na akong pera. Wag na nga lang pag-usapan...

Eto automatic na. Kapag dumating na yung point na malungkot na, susunod na nyan yung pag-iisip ko sa kanya. Yep. Si Lavander-siamese. Mga 3 years na rin siyang nakatambay sa isip ko. Ewan ko ba, matagal na kasi kaming di nagkikita nang personal (although in-connection pa din naman kami on line at text minsan). Kahit may connection, lagi pa ring kulang yung pakiramdam ko kalaunan. Basta lagi kasing automatic yun, kapag dumadaring yung time na bloated at burnout na ako sa magdamag, naiisip ko na siya. Si Lavander-siamese na walang pakialam sa 'kin. Ni hindi ko nga alam kung ganito rin yung pakiramdam niya sa 'kin e. Halos magmistulang stalker na nga ako sa kakahanap ng mga updates sa kanya online, pero hanggang dun lang siyempre. Alam mo yun? May mga bagay lang kasi talaga sa buhay na kailangan may inspirasyon ka. Sabagay kasi busy yun ngayon maging reporter. Basta ba, malungkot lang talaga ako sa set-up namin ngayon. Iisipin ko na lang na pagsubok 'to na ginagawa sa 'min ni Lord. Kailangan ko lang maging matatag at magtiwala sa mga plano Niya sa amin. Sana kayanin ko talaga, at kayanin din niya... Ewan, wag na nga lang pag-usapan...

Hirap mag-blog kapag isang oras lang. Badtrip lang. :|

Kakapit lang. Mahigpit.

View of the Sunset. House.

Sunset. July 18, 2012. 1/2 from Frame Rivas on Vimeo.

Date: July 18, 2012.

Location: Labas lang ng bahay.

Note: Unedited, although I used bulit-in filters in the camera. Hehe. :o)

Sunset. July 18, 2012. 2/2 from Frame Rivas on Vimeo.

Majestic. Very Majestic.

Bugso ng Damdamin #2: Araw. Oras. Panahon. Tumatakbo.

Ayun. Tila nakakalumbay lang ang mga nakaraang araw. Ewan ba. Parang ang bilis bilis lang ng panahon ngayon. Parang kahapon lang e tuwang tuwa pa akong nanonood ng Bubble Gang. Tapos mamalayan ko na lang Thursday na pala at Friday na ulit kinabukasan. Ganito yata ang hirap kapag naka-routine lahat ng gagawin mo lagi -- na sa sobrang pagkakapareho at paulit-ulit ng mga ginagawa mo sa araw-araw, nagra-rumble na sa isip mo yung pagkakasunod-sunod ng mga pangyayari. Yung something na ginawa mo weeks ago bigla na lang sisingit sa mga ginawa mo kahapon lang and vice versa. Tapos maguguluhan ka na sa pagre-recall at mag-hang na utak mo. Kaya madalas kong remedyo? Wag na lang mag-isip, tapos itutulog na lang.

Sadyang mapaglaro lang talaga ang oras. Kung kelan naghihintay ka saka tila bumabagal ang oras. Tapos kung kelan nag-eenjoy ka saka tila bumibilis ang oras. O nagkakataon lang talaga?

Hindi ko minsan matanggap ang katotohanang tuloy-tuloy lang talaga sa pagtakbo ang oras. Na hindi ka pupwedeng tumambay sa nakaraan habangbuhay. Sabi nga: 'Past is a nice place to visit, but not a goodplace to stay'. Parang sobrang fast forward lang kasi ng mga nangyayari lately, sambot mo lahat ng thoughts of life. Siguro dati kasi hindi pa ganito ka-broad ng isip natin para isipin ang 'lahat' ng bagay, kaya nasha-shock tayo lately.

Pero siyempre, 'Life must go on.' Hindi ba't mas nakakacurious at nakakaexcite ding isipin kung anong sorpresa ang hatid ng bukas? Bukod sa magma-mature tayo physically and mentally, we can also be emotionally intelligent kung pagbubutihin lang natin? Don't lose hope!

Pero still at the end of the day, mapapa-ewan ka pa rin e. Hay buhay.

The Merely Surprising and the Truly Amazing.

From Jessica Zafra's Twisted 8 1/2. 2010. The Moon, the Meryl. Available at NBS.  

Today on Doodles.

Click image to enlarge.

From the rap verse in SuperProxy 2k6 by Francis M & Hardware Syndrome feat. Ely Buendia.

Hehehe. Nung kelan ko lang nalaman. Nabasa ko sa mga sagot ni Sir Ramon Bautista sa Formspring.
Napipisil kong gawing T-shirt in the future. *wish*

Kikomachine Komix #8.

Kikomachine Komix #8. Available on National Book Store at Php150.

Matagal ko nang alam na merong Kikomachine. Isa ito sa mga dahilan kung bakit lagi kong dinadaanan ang National Book Store everytime na nasa mall ako. Lagi kasi akong tambay sa Philippine Fiction Section ng bookstore, not knowing na yung mga Kikomachine comics together with other Philippine Comics ay nasa Entertainment Section pala. Suki kasi ng Bob Ong Books at Twisted Series, hehehe. May mga libro naman na akong nabili, pero sa kasamaang palad wala pa akong mga comic books. Natitingnan ko na din yung mga ito sa bookstore, pero talagang gipit sa pambili e. Kaya dun na lang binabasa at tinatapos yung mga babasahing hindi ko pa mabili. Patawarin.

I think it was three weeks ago na nung nahiram ko 'to sa friend kong si Justin, nung minsang napunta kami sa kanila one time. Reto daw sa kanya yung comic book na'to ng ex niya. Exchange books daw. Magpa-tsismis ba? hehehe

Latest masterpiece from cartoonist Manix Abrera. Published last May 2012 composed of strips from 2009 to 2010 (first appeared on Philippine Daily Inquirer).

I assure you: walang part ng comic book na 'to na hindi ka makaka-relate, mapapaisip, mapapangiti nang marahan, mapapatawa, mawi-weirduhan, at mapapa-'oo nga'. Tatamaan ka talaga. 100% Satisfaction Guarantee. 100% RakEnRol Quality. Tapos Php150 lang. Oha, san ka pa?

Argh. Wasak na title. Alam ko sa Math 'to e, yung geometric mean something something.

Title. Ganda ng lettering!

Page 37.

Page 42.

Page 41.

Middle strip. Favorite part ko talaga yan hehehe!
Ginagawa ko din kasi yan minsan. Hihihi!

Page 22. Last part of Bulutong Tubig Stories Vol 2: Hanggang Saang Hangganan.
Wasak na winner!

Coverflap sa likod. For more online strips pa.

P.S.
Ibabalik ko naman yung book na 'to, hehe. Hindi ko aarborin noh! :o)

Ramon Bautista's Tales From The Friend Zone - Episode 3.

Tales From the Friend Zone Episode 3:

Gustong gusto kita, kaso ayaw na ayaw mo sa akin :'((

Premiered last July 12, 2012. Napaaga ngayon ah?

The story of Angeloh. Starring Japo Araneta as Angeloh and Khaela De Leon as Rheen-Rheen.

'Maging tanga Responsibly' T-shirt. Like.

Mula sa direksyon nila RA Rivera at Ramon Bautista. Once na mapili ang kwento mo, ire-enact nila (with talents from Pasisikatin Kita Iha Foundation), magbibigay ng advice, and you will win a t-shirt from them!

Jejemon. Hehehe.

Angeloh: Pwede bang manligaw? Cute panda puppet.

Rheen-Rheen and Angeloh.

Sad Angeloh.

Pagkakaiba ng Friend Zone sa Basted Zone. "Ang mga Friend zone ay may pa-consuelo. Pwede silang maging kaibigan, ka-text, pwede mag-hang out. Pwede pa ring maging Abangers. Pero 'pag natabla ka, wlaa ka na. Walang matitira sa'yo. Maski pagkakaibigan burado ka."

Diagram of Friendzoned at Basted Zone.

Huwag agad aamin. "Kasi unang una, masisira ang friendship. Kung gusto nyong umamin, naku iparamdam mo lang. Para kapag sinabi niyang 'Yuuck', pwede mo sa kanilang sabihin na 'Feeling'."

Another quote from Ramon Bautista: Ang tunay na pag-ibig ay hindi cheesy, sweet at huma-happy ending katulad ng mga nasa sine. Ang tunay na pag-ibig ay masakit at mapait. Oo nga naman. Kaparehas lang ng mga kinagisnan nating fairytales na huma-happy ending, pero dark talaga sa katotohanan.

Ramon: If it's not yet hot, then heat it up first.

Submit your love problems to formspring.me/ramonbautista at baka manalo ka ng t-shirt!

Like on Facebook: http://www.facebook.com/RamonBautistasTFTFZ.

Bugso ng Damdamin #1: Kay Lavander-Siamese

Itchyworms - Buwan from Marie Jamora on Vimeo.

Posible nga bang magkaroon ng kakaibang bond kahit pa matagal na kayong hindi nagkikitaan?

Oo. Mahirap talaga kapag nag-aasume lang. Pero bakit ganun? Bakit parang laging may kakaibang 'something' na bond sa pagitan namin? Ilang taon na'ng laging ganun yung atmosphere. Malisya? Mahirap talaga kapag nag-aasume lang. Pa'no kung hindi naman pala talaga? Na ako lang pala yung nag-iisip nito in the first place? All this time hindi naman pala talaga? E matagal na ngang hindi nagkikitaan 'di ba? Maliit ang chance. Maliit. Mahirap talaga kapag nag-aasume lang.

Tsaka sino ba naman ako? Wala pa ngang nararating sa buhay, ito agad yung iniisip? Tsaka mo na dapat unahin yan kapag may trabaho ka na, kumikita ka na!

Pero mahirap din namang magsikap nang walang iniinspirasyon sa buhay. Oo, pwede namang tumuon sa ibang bagay pero iba pa rin 'yun' e..

At siya ay maguguluhan na sa pagtimbang-timbang ng mga bagay-bagay. Hanggang matigilan na lang siya at hayaan na lang ang mga itong magkabuhol-buhol sa isip nya.


Ngunit sa huli, pilit pa rin siyang kakapit. Pilit pa rin siyang maghihintay.

Ay ewan. Buhay nga naman.

Astig.

The Beatles - She Loves You (Live at Manchester 1963)

Wow. 1963? The year my mom was born.

Beatles.

Paul & George.

Wasak.

Wasak.

Young John Lennon.

Wasak.

'Ooooh' part.

Wow. Wasak.

Grabe. Wasak na wasak.

Girlie: Argh! Wasak!

The Analog Way of Getting Pictures From Film Negatives.

It was the second week of June nung napagtripan kong bulatlatin yung family album (actually photo box siya, nasisira kasi sa album yung iba) namin. Naisipan ko din kasing gawan ng digital copy yung mga pictures, para atleast may back-up file na kung sakaling ma-damage yung mga original pictures. Most of the pictures were from me and my siblings' childhood (circa 2000 above). Mga kuha galing sa Kodak camera namin (na sa pagkakatanda ko, halagang P400+ lang), tapos siguro aabutin ng mga three weeks bago ubusin yung 24-shot film roll bago ipa-develop.

Kasama din sa 'kartong baul' yung negatives ng mga shot na 'to ng mga magulang at kapatid ko (hindi pa ako kasama nun, panganay hanggang pangatlo lang). Magaganda yung mga kuha. Sabi ni Papa kinuhanan daw yun ng kaibigan niyang Amerikano.

Hassle pa magpa-reprint ng film ngayon. Kailangan may minimum count na ipiprint. Tapos magastos pa.

How did we do it? Shoot with a white background. Convert to negative. Negative images become positive. Then adjust the photos until the picture normalize. :o)

Click image to enlarge.

Kuya ko.

My family. Circa before 1993 (wala pa ako).
L-R from top. Papa. Mama (carrying Kuya). Kuya. Ate.

Mga anak ng kaibigan ni Papa.

Asawa ng kaibigan ni Papa.

Kuya. Ate. Pinsan.

Kuya. Ate. Pinsan.

Ate.

My family again. Circa before 1993 (wala pa ako).
L-R from top. Papa. Mama (carrying Kuya). Kuya. Ate.